Przy okazji odnalazły się przepisy, których długo szukałam - na ciasto Izaura i Karpatkę Beaty (przepis sprzed 30 lat). O ile Izaurę mam zamiar zrobić w najbliższym czasie, to klasyczna karpatka mimo wszystko trochę mnie zniechęca. Choć muszę przyznać, że jej smak wynagradza ilość pracy, którą trzeba włożyć w przygotowanie ciasta.
Tak przy okazji dygresja - ozdabianie notesów naklejkami to wcale nie jest moda ostatnich lat.
Ponieważ nie chciałabym, aby te wypróbowane przepisy przepadły, rozpoczęłam przepisywanie ich do nowego zeszytu. I oczywiście na kartkach zeszytu, a nie na luźnych świstkach papieru. Swoją drogą dziwne, że 'zeszyt' przetrwał tyle lat i nic z niego nie zginęło. A nawet doszło kilka podrukowanych przepisów.
Mam zamiar uzupełnić 'Przepiśnik' o kilka rewelacyjnych potraw, które mama robi 'na oko', a których nigdy w życiu nie znajdę na żadnym blogu kulinarnym. A które chciałabym kiedyś sama przygotować. Szkoda, że nigdy nie zostały spisane potrawy, które gotowała moja babcia. Z niczego potrafiła zrobić tak smaczne potrawy, że brak słów. I dodam też trochę nowości, które wypróbowałam w ostatnich latach, a które w postaci plików doc. plączą się po folderze'moje dokumenty'.
Nie pozostaje nic innego, jak życzyć Wam smacznego :)
P.S. Też macie takie zeszyty z przepisami, czy szukacie inspiracji kulinarnych w internecie?
Moja mama ma taki Przepiśnik ;) kartki też co poniektóre są wygnięcione i "po przejściach" i też w nim dużo takich luźnych kartek ;) ma to swój urok, ale ja zazwyczaj jednak korzystam z przepisów z internetu.
OdpowiedzUsuńA ta Twoja Izaura to takie ciasto na kształt sernika z masą serową i ciemnym ciastem? ;)
Dla mnie takie stare, wypróbowane przepisy, mają ogromny urok. No i te ślady użytkowania zeszytu przez 2 lub 3 pokolenia... Przepiśnik ma duszę, w przeciwieństwie do ekranu monitora czy zwykłych książek kucharskich.
UsuńTak, pod nazwą Izaura funkcjonuje u mnie ciasto typu 'sernik na murzynku'. Jak mi się uda, to pochwalę się rezultatami pieczenia :)
Ja szukam inspiracji w internecie, ale powoli zakładam już swój własny zeszyt z wypróbowanymi przepisami, bo zawsze wygodniej zajrzeć do zeszytu niż szukać w internecie:)
OdpowiedzUsuńTaki przepisnik, zwłaszcza już ze śladami użytkowania ma niesamowity urok:)
Tak, dokładnie o ten urok chodzi. No i fajnie będzie kiedyś przekazać taki zeszyt córce, wnuczce czy synowej. Zostanie po człowieku jakiś ślad :)
UsuńKupiłam sobie przepiśnik i go uzupełniam, ale podoba mi się sposób mojej mamy. Wiele kartek, niektóre zżółknięte, niektóre poplamione, zniszczone, niektóre mają kilka dni a niektóre ponad 40 lat (pierwsze przepisy moja mama notowała w wieku 12 lat i ma je do dziś). Zawsze zastanawiałam się jak potrafo znaleźć w tej stercie konkterny przepis a ona po prostu pamięta jak wygląda dana kartka, czy jest w kratkę, a4, żółta, potargana z jakimś rysunkiem-wiele wspomnień :)
OdpowiedzUsuńKiedyś wpadł mi w oko gotowy zeszyt-przepiśnik, chyba w Biedronce. Nie kupiłam go jednak, czego trochę żałuję, bo był bardzo ładny. Ale jego cena nieszczególnie mnie zachwyciła. Niedługo potem trafiłam na ten zeszyt, który widać na zdjęciu w notatce. Urzekł mnie i musiałam go kupić. Jeszcze wtedy nie wiedziałam, jak go wykorzystam. A wczoraj pomyślałam, że będzie idealny na przepisy.
UsuńMoja mama też woli mieć przepisy na luźnych kartkach włożonych w zeszyt (a w zasadzie w jego okładkę). Też nie mam pojęcia, jak znajduje ten właściwy, ale ona widocznie ma jakiś klucz. Pewnie taki sam, jak Twoja mama - szuka odpowiedniej wizualnie kartki.