Gitara i tematy pokrewne - czyli czego słucham drugi dzień

Podobno na portalach społecznościowych panuje moda na zdjęcia z gitarą. I wcale nie oznacza to, że osoba fotografowana umie grać. Nawet kilku akordów. Przynajmniej tak twierdzi kilka demotywatorów.

Nie wiem, jak ja się wpisuje te klimaty, bo fotek z gitarą, zrobionych na przestrzenie 10 lat, mam może kilka sztuk. I kilka akordów zagram. I nie tylko akordów. Ale ja ciągle nie o tym ;)

Zamiast mojej ‘sweet foci’ z gitarą, przedstawiam Wam samego ‘Stefana’ – mój czarny akustyk

Wczorajszy dzień wykorzystałam na absolutne lenistwo. Sporo czytałam, napisałam trzy posty na blog pociagdoczytania, robiłam zdjęcia, przeprosiłam się z gitarą… Ogólnie nic produktywnego, ale za to sprawiającego dużo przyjemności. I cały czas towarzyszyła mi muzyka. Od wczesnego poranka do późnej nocy prawie cały czas słuchałam tego człowieka. Zwykle nie przepadam za coverami, bo naprawdę niewiele jest takich, o których można powiedzieć  ‘jest ok.’. Ale Peter Hollens nie śpiewa tylko ‘ok.’. On za pomocą tylko własnego głosu (i czasem z towarzystwem skrzypiec) nagrywa sekcję wokalną, chórki i podkład muzyczny. Często jest to ponad 100 połączonych ze sobą nagrań. Tego nie da się opisać, to trzeba posłuchać. Niech za rekomendację wystarczy to, że niezależnie, który z 77 filmów włączycie, to ciarki po plecach chodzą. Zresztą posłuchajcie sami.

Do odkurzenia gitary zmobilizował mnie inny kawałek. Elektryka nie posiadam, choć miałam okazję pobrzdąkać na użyczonym (dzięki D. :)). Ale po odsłuchaniu tego nagrania mam ochotę zajrzeć do sklepu muzycznego. A co tam, najwyżej poznam wszystkich sąsiadów ;)

Znęcam się nad ‘Ciszą’ Kamila Bednarka. Niby nic trudnego, raptem 4 akordy na krzyż (no dobrze, przyznam się, że barowy h wzbudza moją niechęć). Za to wyuczenie się bicia zajęło dobre 10-15 minut. Teraz zastanawiam się, jak to połączyć ze śpiewem. Bo jak na razie wygląda to tak, że ręce sobie, a gardło sobie ;)